Kloosterstraat

WILKLOOS_024

Huisnummer

Uitbater(s)

weduwe Victor Van Herp

Toenaam

-

Telefoonnummer

-

Informatie

In mei 1919 komt voetbalvereniging KWSV voor de eerste keer na WO I samen in café Harmonie in de Kloosterstraat.

Nadien zal KWSV nog vergaderen in het Molenhuis en in saal Roxy (op 19 juni 1919).

Het café wordt vermeld in de adressenlijst van de provincie Antwerpen van 1922-1923.

Bron: TS-VRTL (2016 - nr. 4), BK-CVDR

De Mannen van den Ouden Eed

Het zal nu twee en veertigtal jaren geleden zijn dat een ploegje jonge mannen een vriendenkring stichtten en dezen de benaming gaven van "de Mannen van den Ouden Eed".

Hun eerste lokaal was bij Victor Van Herp in de Kloosterstraat, en hun eerste voorzitter, een der zoons van de lokaalhouder. Om in den kring opgenomen te worden moest men eerst de gebruikelijke eed van getrouwheid afleggen en daarna een ronde betalen voor al de aanwezige mannen om op de gezondheid en geëchtheid van het nieuwe lid te drinken.

Vandaar de naam "de Mannen van den Ouden Eed".

De kliek jonge levenslustige mannen hebben destijds nogal wat fratsen uitgehaald. Zoo hadden ze besloten dat bij den uitstap in de gemeente, ter gelegenheid van hun jaarlijksch teerfeest, allen moesten gekleed zijn met slipjas en hoogen hoed.

En hun eed getrouw verschenen allen op het appel met hoogen hoed, drager van een slipjas en met een groote wiite bloem in het knoopsgat. Met muziek aan 't hoofd trokken ze in twee rijen, op drie meter afstand, als deftige heren door de gemeente.

De geleende frakken en hoeden hebben toen veel dienst gedaan. Spijtig dat sommige ervan 's nachts in de goot terecht zijn gekomen en deze bijgevolg niet zoo zuiver meer konden teruggegeven worden als men ze te leen had gekregen.

Tijdens hun rondgang in de gemeente riep men hen van alle zottigheden achterna, asl "Seg meneer wanneer komde onzen beer uithalen", maar de mannen gebaarden van niets te hooren en vervolgden plechtig den vooraf bepaalden weg.

Alles verliep tamelijk goed, tot wanneer men in de Pastorijstraat bij de verloofde van één der mannen met den hoogen hoed, kwam aangeland.

De betrokken "meneer" wilde het eerst zijn verloofde begroeten en liep daarom vlug de kamer binnen waar zijn verloofde zich bevond.

Maar o-wee!

Hij liep met zijn hoogen hoed tegen de hanglamt, die naar beneden plofte, en hij kreeg stukken glas en een groot deel petroleum op zijn frak.

Alleman proestte het uit, omdat de "Sjarel" niet wist hoe hoog hij was met zijn  hoogen hoed op.

De Karel was er natuurlijk het ergst aan daar de andere heeren beweerden dat hij " tien iere bove de wind stonk".

Alhoewel men een gansch fleschje "Eau de Cologne" over zijn frak had uitgesprenkeld, stonk de Karel nog en had niemand veel goesting om naast hem te zitten aan de tafel op het teerfeest.

Bij hun maandelijksche rondgang hadden ze altijd iets nieuws om zich te vermaken. Zoo hadden ze op zekeren avond het varken van "den Brikken" gansch geteerd, zodat het een zwart varken was.

De morgen daarop, wanneer den Brikken zijn varken ging eten geven, hoorde hij geknor maar zag het beest niet in het halfdonkere hok. Na een grondig onderzoek zag hij wat gebeurd was. Hij moest niet vragen wie de daders waren.

En bij de carnavalstoeten, destijds de roem van "Willebroek Aantrekkelijkheden", waren ze ook veregenwoordigd.

De phonograaf die toen maar eerst in de mode kwam, hebben ze ook eens uitgebeeld. Een groote vierkante kast met grooten hoorn daarop, was op een wagen geplaatst. In de kast speelde een fijn orkestje, samengesteld uit enkele solisten van hun ploegje, en vanuit de kast door den roephoorn liet één hunner kunstzangers de schoonste melodieën horen.

Het oenmaal populaire lied "Van aan de Nord tot aan de Midi" werd er ook meermaals doorgehaald.

De Voorzitter, gezeten in een huurrijtuig, moest Edison - de uitvinder van den phonograaf - verbeelden. De rede van den speaker, ter eere van Edison, was meesterlijk, en zijn bevelen aan den "Touche" van "Mechanicien win oep" om het ding te doen spelen, waren ironisch-komiek.

De vereeniging bestaat nu nog. De overblijvende leden zijn nu geen jongelingen meer, maar mannen van reeds gevorderden leeftijd. En toch, als ze teeren, zijn ze nog dezelfde humoristen gevleven. Vossen verliezen hun haren, maar niet hun streken.

Op hun bals is er ook steeds wat nieuws, en daarom worden deze altijd zoo druk bijgewoond. Ieder feest door de vereeniging gegeven wordt steeds besloten met hun traditioneel lied "De Mannen van den Ouden Eed".

Francis

Lees het volledige artikel in de Willebroekse Kronieken (zie brongegevens hieronder)

Bron: Willebroekse Kronieken ("Willebroeck aan 't front", Werkgroep Heemkunde - Geschiedenis - Leefmilieu, Willebroek, 1986, nr. 1)

Huisnummer

Uitbater(s)

Karel (Charles) Minazio x Lea De Wachter

Toenaam

-

Telefoonnummer

-

Informatie

Mogelijk is dit het woonadres van Karel Minazio.

Vraag: was de brouwerij in de Tonstraat? Vanaf wanneer was de brouwerij actief?

Arthur Minazio wordt in de periode 1901 - 1907 vermeld als brouwer in de Kloosterstraat nr. 14 - is hij de vader van Karel?

Karel Minazio wordt ook vermeld in de Kloosterstraat nr. 37 in de periode < 1947 - 1962 - Vraag: is dit dezelfde persoon?

Charles Minazio was mede-oprichter van de Tigers 33.

Bron: KL-1952

Op 10 december 1898 werd in de volksherberg bij de weduwe Van Herp van de spaarmaatschappij de Mannen van den Ouden eed gesticht.

Een naam die tot de verbeelding spreekt en die daarbij veel fantasie groepeert, ook al zijn wij op bijgaande - uit 1900 stammende foto - enkel serieuze gezichten.

Bovenaan, als eerste van links, zien we Severin Amelinckx.

In het midden treffen wij aan (van links naar rechts): Fons Mertens, Telemacque Fromont, Frans Mertens, een onbekende en Door Van Zaelen.

Vooraan zitten: een onbekende, Gustaaf Lamberts, Aimé Van Herp, Gaston Fromont (de latere burgemeester), en nog een onbekende.

De maatschappij werd - naar blijkt uit oude paperen - op zondag 3 mei 1908 heringericht. Ze telde twaalf leden, te weten: Louis De Borger, Frans De Heel, Frans De Roover, Gaston Fromont, Telemacque Fromont, Gustaaf Lamberts, Clement Lettani, Frans Mertens, Ernest Van Crombruggen, Henri Van den Eede en Aimé Van Herp.

Enig doel van de maatschappij was jaarlijks voldoende geld bij elkaar te krijgen, teneinde in gezelschap van de vrouwen op reis te kunnen gaan.

Men vergaderde elke 14 dagen, afwisselend bij  de weduwe Van Herp en bij Van den Eede. Men diende dan minstens 25 centiem te sparen.

Het was aan personen vreemd aan de kring niet toegelaten aan die jaarlijkse reis mee te doen.

De leden echter die voor die reis verstek lieten gaan, hadden het recht hun gespaarde gelden terug te eisen.

De Mannen van den Ouden eed hadden een vlag, die door mevrouw De Borger was geborduurd.

Zij richten geregeld teerfeesten in.

Via een van 10 maart 1901 daterende spijskaart vernamen wij, dat zij op die dag soep met ballekens, schelvis met aardappelen, schapenbout met boontjes, kiekens met salaad, alsmede fruit en nagerecht op tafel kregen.

In 1938 vierden de de Mannen van den Ouden eed het 40-jarig bestaan van hun spaarmaatschappij. De toen al in de lucht hangende wereldkrijg was er de oorzaak van, dat deze met Willebroek vergroeide "mannen met den bolhoed" zowel de vergetelheid als de geschiedenis zijn ingezeild.

Bron: Karel De Decker ("Kent u ze nog... de Willebroekenaars", Europese Bibliotheek, Zaltbommel, 1977)